Terug

De kunst van het brieven schrijven – een oproep!

05/07/2022

De Storytelling Academy start met een #brievenproject. We willen je in de komende maanden uitnodigen brieven te schrijven. Aan jezelf, aan de wereld, aan wereldleiders, aan overleden of nog levende grootouders, aan nog niet geboren en wel geboren kleinkinderen, aan de planeet, aan je eerste fiets, je winterjas.
We beginnen er deze zomer mee en we nodigen je uit de mooiste brief aan ons op te sturen. We willen de meest aangrijpende, ontroerende brieven publiceren op onze website en wellicht bundelen. Doe je mee?

De aanleiding
Ik was op zolder beland. Op zoek naar een stel tuinkussens, schoof ik dozen heen en weer. Het was er warm en stoffig. Eerst vond ik een stel prima sandalen die ik direct aandeed en toen stond daar ineens in een hoek dat oude rieten koffertje, vol met oude brieven uit de jaren 60, 70 en 80 van de vorige eeuw.

Ik nam het mee naar beneden, opende het en de uren trokken voorbij. Ik las oude brieven van oude vrienden en vriendinnen, sommigen al overleden, velen al lang niet meer in the picture. Grappige brieven, wanhopige brieven, filosofische, liefdesbrieven… Ik trof ook half af geschreven brieven van mezelf aan iemand gericht, maar nooit verstuurd. Ik herbeleefde mijn adolescentie, de wanhoop, het zoeken, ik trof er brieven van mensen, waarvan ik helemaal meer niet wist wie dat waren. Ik beleefde een paar bijzondere uurtjes terwijl ik het koffertje doorspitte.

Toen dacht ik…

Ga brieven schrijven!
Stel dat het brieven schrijven weer in zwang raakt? Dat je vanaf nu regelmatig een brief op de mat op in de brievenbus vindt. Een speciaal aan jou gerichte brief, zorgvuldig en met de hand geschreven. Een brief die je met vrolijke opwinding, nieuwsgierigheid, of zelfs met trillende vingers openmaakt? Een brief met een verhaal, een boodschap, een bespiegeling. Een brief die jou ook weer uitnodigt tot schrijven, zodat je zelf ook met een mooie pen op mooi papier een brief kan schrijven aan iets of iemand.

En is het niet zo dat het brieven schrijven zelf is al een bezigheid die helend is? Het geeft bezinning, je schrijfspier wordt getraind en je diept verhalen uit jezelf op. Dus ook al schrijf je ze voor je zelf en stuur je ze nooit op, brieven schrijven is fijn.

Zou het niet mooi zijn als je mensen – zelfs overleden mensen, niet bestaande mensen, nog niet geboren mensen, lang vergeten mensen, beroemde mensen, maar ook fenomenen, zoals de liefde, de schaamte, je puberteit, je voeten, je oudere zelf, de dood – een brief zou schrijven? Of dat je zou schrijven vanuit het perspectief van een ruimte, een meubelstuk, een paar schoenen…

Een brief, bij voorkeur met de hand geschreven; dat geeft rust en zorgt voor bezinning. Je hebt dan een goed excuus om een mooie pen aan te schaffen en zachte gladde roomwitte velletjes papier. Of een mooi schrift voor speciale brieven aan jezelf. En mocht je de brieven inderdaad versturen, dan kun je een mooie envelop uitzoeken, deze zelfs een geurtje meegeven, en postzegels uitzoeken! Wat een feest!

Brieven schrijven is zoiets als dagboek schrijven maar dan op een hoger niveau. Dagboek schrijven is fijn maar kan ook saai en stomvervelend zijn om terug te lezen. Terwijl… als je je best doet en je richt je tot iets of iemand, – ook al ben je dat zelf – dan word je gedwongen zorgvuldiger te zijn in je overpeinzingen en je formuleringen en er daadwerkelijk iets moois van te maken met een kop en een staart.

Denk je niet dat het een genoegen is om jezelf aan een tafel of mooi geordend bureau terug te vinden met niets meer dan die ene fijne pen en dat papier, met misschien hooguit een kop thee?Je zult moeten nadenken over ‘wat heb ik eigenlijk te vertellen?’ ‘Wat houdt me bezig?’ ‘Wat moet me van het hart?’ En…’tot wie richt ik me?’ Slordigheid en haast passen niet. Je neemt de tijd, je peinst, je zoekt je woorden en je correspondeert. Met jezelf, met de ander, met het leven.

Corresponderen betekent overeenstemmen. Mooi toch om afgestemd en overeengestemd te blijven met jezelf en met de mensen die je dierbaar zijn?

Aan wie schrijf je?

Aan je ouders of grootouders, levend of dood.
Vrienden en vriendinnen, denkbeeldige, jeugdvrienden of beoogde vrienden.
Kinderen en kleinkinderen, bestaande of denkbeeldige.
Beroemdheden, schrijvers, schilders, muzikanten.
Politici en wereldleiders
God
Een bankje in het park
Je voeten
Je eerste liefde
De merel in de boom
Je eerste fiets
Een willekeurige voorbijganger
De stilte
De dood
Je jongere ik
Je oudere ik
Een aspect van jezelf
Een lichaamsdeel
De bakker op de hoek
De planeet
De ouderdom
Je bankrekening

Wat voor brieven zijn er?

In het geweldige boek PS van Jet Steinz beschrijft ze de volgende briefsoorten:

Zeepost
Kinderbrieven
Hatemail
Verzoekbrieven
Smeekbrieven
Ingezonden brieven
Wensbrieven
Geleerdenbrieven
Boze brieven
Fanmail
Brieven in briefromans
Liefdesbrieven
Ondernemersbrieven
Dankbrieven
Soldatenbrieven
Excuusbrieven
Treur- en troostbrieven
Afwijzingsbrieven
Brieven om raad
Wanhoopsbrieven
Emigrantenbrieven
Brieven uit de gevangenis
Sollicitatiebrieven
Politieke brieven
Dreigbrieven
Reisbrieven
Godsbrieven
Huis-, tuin- en keukenbrieven
Afscheidsbrieven

Verder kun je denken aan:

Niet te versturen brieven
Nooit verstuurde brieven
Beoogde brieven
Brieven uit het hiernamaals

Ik nodig je uit!

Schrijf deze zomer een brief en laat je inspireren door de bespiegelingen hierboven. Schrijf een brief met de hand en tik hem daarna over. Stuur de getypte + de handgeschreven brief op. Van de mooiste brieven maken we een bundel en deze publiceren we op onze site.

P.s. Een brief schrijven is leuk, therapeutisch, helend, verbindend en voor de ontvanger (en jezelf) betekenisvol.

Stuur de brief naar

info@storytellingacademy.nl

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

N.a.v mijn vondst schreef ik deze brief:

Rhenen, 3 juli 2022

Lieve M.,

Ik schrijf je omdat ik hier maar stof sta te vangen. Het lijkt verdomd wel of je me vergeten bent. En dat terwijl ik een groot deel van je leven in mij meedraag. Hoog tijd voor hernieuwde ontmoeting. Ik heb je heel veel te vertellen en wil herinneringen met je uitwisselen.

Je weet heel goed wie ik ben. Ja! Dat kleine, oude rieten koffertje dat je ooit in Utrecht kocht toen je daar nog maar net studeerde! Ik kostte geloof ik twaalf gulden en vijftig cent. Een heel bedrag destijds. Het is een eeuwigheid geleden, maar ik besta nog. En redelijk uit één stuk, moet ik zeggen. Ik ben al die jaren bij je gebleven, je hebt me godzijdank niet bij het oude vuil gezet, maar je hebt eerlijk gezegd ook niet zoveel aandacht meer aan mij besteed. Ja, je hebt me meegesleept naar nieuwe kamers en huizen en uiteindelijk ben ik hier op zolder beland. Daar heb ik vrede mee, laat dat duidelijk zijn. Het is hier op zolder beslist gezellig en warm, maar ik zou het leuk vinden als je me weer een keer opzocht, de tijd nam om me te openen en je te laven al die oude verhalen.

Weet je nog die ellenlange filosofische uitwisselingen met H.? En die liefdesbrieven van G? De brieven van inmiddels overleden vriendinnen, de brieven met gedichten, brieven vol gezeur over studie, tentamens en beroepskeuzes, en al die meer en minder volgeschreven ansichtkaarten uit diverse windstreken en werelddelen, de felicitatiebrieven, de steunbetuigingen, de afscheidsbrieven… Allemaal brieven en kaarten die ooit per post zijn bezorgd. Op al die verschillende adressen waar jij hebt gewoond.

Herinner je de sensatie nog? Een handgeschreven brief per post ontvangen, de envelop voorzichtig – of haastig – openmaken, een snelle blik over de handgeschreven tekst om de strekking in te schatten. Om dan vervolgend rustig te gaan zitten en het bericht te absorberen. Wat een weldaad.

Wat ik me afvroeg… Zouden jouw handgeschreven brieven die je hebt verstuurd, ook nog ergens op een zolder stof staan te vangen? Wat denk je? Of heeft de ontvanger ze op dramatische wijze ooit in het vuur geworpen of tijdens een opruimwoede achteloos in een papierbak gemikt?

Trouwens… herinner je je nog hoe jij zelf ook eens een hele stapel liefdesbrieven ritueel hebt verbrand in de open haard? Jammer hè? Heb je nu vast spijt van. Zou het niet leuk zijn om die prille liefdes her te beleven? Van mij hadden ze mogen blijven.

Waarom schrijven we geen brieven meer, M.?

Tja. Het vermaledijde digitale tijdperk heeft de brievenschrijverij de das om gedaan. Maar onder het mom van ‘iedereen met elkaar verbonden via geavanceerde techniek en het wereldwijde spinnenweb’, is er toch iets verloren gegaan.

Brengen de Whatsappjes jou dichter bij je geliefden? Ach, soms wel. Het zal best leuk zijn om je hele familie in een keer een bericht of een foto te sturen via een appje en de enthousiaste commentaren terug te lezen. Maar zorgen de berichten op de sociale media ook echt voor zoveel vreugde en verbondenheid als een uitwisseling van met de handgeschreven brieven? Volgens mij niet, maar ja, ik ben van de oude stempel.

Ik vermoed dat al die technologische ontwikkeling de mensheid weliswaar op sommige vlakken verder heeft geholpen, maar weet niet wat dat met de diepgang, de persoonlijke aandacht, de waarachtige uitwisseling en inzicht in elkaars achtergronden heeft gedaan.

Denk ook aan de schone kunst van het brievenschrijven zelf. Het zorgvuldig formuleren, het oefenen van een mooi handschrift… Gedurende de achttiende eeuw was een brief schrijven de enige mogelijkheid om met elkaar – op afstand – diepgaand in contact te blijven. En sommige mensen waren er zo goed in dat hun brieven gebundeld werden. Ja echt.

Lieve M., ik begrijp dat je het druk hebt met van alles en dat je computer een grotere aantrekkingskracht heeft dan een klein oud stoffig koffertje op zolder. Maar toch… Kom een keer langs. Ik sta nog steeds op de bekende plek, achter de ordners en de kinderspelletjes, naast de koffers en verscholen achter de winterjassen.

Ik verheug me erop je te weer eens zien en samen met jou de rijkdom uit het verleden de revue te laten passeren.

Heel veel liefs en hopelijk tot snel

Jouw kleine rieten koffertje op zolder.

xxx