Wall of THenks
12/07/2021
Op 12 december j.l. zo rond half 5 in de middag, bij het einde van de module Bachelor B (leergang 15) drong het ineens in alle hevigheid tot mij door. Henk zou voortaan niet meer met mij de modules van de leergang tot Chief Storyteller afronden, het glas heffen, mensen naar de trein brengen, zijn telefoon vergeten.
Het gekke was ook nog… deze laatste module verzorgde hij – ik had griep – goeddeels alleen. En studenten vertelden mij na afloop: hij excelleerde. Gaf alles wat hij in zich had. Zijn vrolijkheid, zijn enthousiasme, zijn ervaring, zorg en aandacht. En nu was het dus ineens klaar.
Zo goed en zo kwaad als het ging, las ik op de valreep een stukje voor wat ik met mijn verkouden kop in elkaar geflanst had en sprak mijn dank uit voor onze onvergetelijke samenwerking.
Ik gaf hem het boek ‘1001 nacht‘, in de vertaling van Kader Abdollah, als symbool voor de rivier aan verhalen die wij losgeweekt hebben, in binnen- en buitenland. De oneindige stroom aan verhalen. houdt nooit op.
Ik zei hem ook: ‘Henk, ik neem geen afscheid, er begint alleen iets nieuws’.
Marius was er ook en vertelde – als Dimitri – hoe belangrijk Henk voor hem geweest was en hoe bijzonder het voor hem was Henk te mogen opvolgen…
En zo maakten we er toch nog iets van op die zaterdagmiddag in december.
En natuurlijk hadden we graag een knalfeest willen geven, een afscheidsparty van jewelste, waarbij we optredens zouden hebben, zouden dansen en huggen en schreeuwen en Henk op onze schouders zouden tillen en rondhossen. Maar ja, ‘coronawise’ hoorde dat nu even niet tot de mogelijkheden.
Henk, we gaan je ontzettend missen, en je blijft lekker toch een een enorme plek in ons storytellinghart innemen! Je bent en je blijft onlosmakelijk verbonden aan de Storytelling Academy!
Ik ben blij dat je als gecommitteerde nog je invloed wilt blijven uitoefenen en ik ben oh, zo dankbaar dat we met Antointette Beijen en Marius Gosschalk de leergang vitaal en toekomstgericht kunnen houden.
Heel veel dank!
Mieke
Afscheidsbrief Henk
‘Wees niet bang voor complexiteit. Wees bang voor mensen die een snelle weg naar eenvoud beloven.’
Deze woorden van Elif Shafak komen uit een boekje getiteld: ‘Zo Houd Je Moed In Tijden Van Verdeeldheid’ en staan op blz. 91 en 92.
Ze vormen de slotzinnen van het citaat onderaan. Het is een dun boekje en ik raad het ieder aan die op zoek is naar de verhalen die we in deze bijzondere tijd kunnen of moeten vertellen en horen. Shafak pleit voor optimisme en waarschuwt voor de eenduidige verhalen die op angst zijn geënt. Ze zijn me uit het hart gegrepen, zeker nu ik afscheid ga nemen van de Storytelling Academy.
Op 5 oktober 2012 startten Mieke Bouma en ik met de eerste leergang tot Chief Storytelling en deze week rond ik met haar de 15e leergang af. Het is ongelooflijk en het heeft me veel, veel meer gebracht dan ik ooit had verwacht. Ik heb kennis mogen maken met zeer opmerkelijke cursisten aan wie ik met liefde en dankbaarheid terugdenk. Het heeft me gebracht op bijzondere plaatsen in binnen- en buitenland en acht jaar lang heb ik het gevoel gehad dat alles wat ik had gedaan en ervaren, bestudeerd en ontwikkeld, waarmee ik geworsteld en wat ik uitgedokterd had, samen kwam in dit werk. Werkelijk al mijn ervaringen heb ik narratief kunnen inzetten.
En het bracht me tot de overtuiging dat we de keuze hebben om verhalen over liefde en vanuit liefde te verspreiden of uit angst. Wetend dat angst bij het leven hoort, dus bij de liefde en niet andersom. Acht jaar lang heb ik ondervonden hoe de Storytelling Academy een plek van menselijkheid en wijsheid werd, waar ik een groot deel van mijn identiteit aan ontleende.
Mijn onuitsprekelijke dank gaat dan ook uit naar Mieke, die me uitnodigde om met haar een opleiding te beginnen. Ik bewonder haar enorm om haar kennis, creatiekracht en wijsheid.
Al in een vrij vroeg stadium wist ik dat bij ziekte of uitval ik Marius Gosschalk als mijn vervanger zou aanwijzen in de zekerheid dat hij de schat verder zou bewaken en er juwelen aan zou toevoegen. Dat geldt evenzeer voor Antoinette Beijen. Ik ben erg blij dat beiden zich aan de Academy hebben verbonden.
Ik ga vanaf 1 januari 2021 wat anders doen. Ik wil iets maken, de vorm weet ik nog niet, maar het zal gaan over de inspiratie van een gelijkgestemde groep, maar zeker ook over de veelvormigheid en diversiteit van onze ervaringen en verhalen. Opdat empathie en wijsheid ontwikkeld mogen worden. (Zie het citaat hieronder).
Ik hoop nog veel te mogen luisteren en vertellen.
Het ga jullie goed.
Henk Hofman
‘Als schrijver geloof ik in de herscheppende kracht van verhalen om mensen samen te brengen, onze cognitieve horizon te verbreden en langzaam maar zeker meer empathie en wijsheid te ontwikkelen. In de draaikolk van nieuwsfeiten waarin we ons bevinden, (…) kun je gemakkelijk het gevoel krijgen dat het verhaal waarin we nu leven niet het verhaal is dat we zelf hebben gekozen.
Dat het narratief wordt vervormd door de gebeurtenissen die we meemaken.
Dat onze versie van waarheid en realiteit wordt vertrapt door anderen, die harder schreeuwen, die meer macht hebben.
Die steeds luider wordende kakafonie waarin onze stemmen ten ondergaan, kan aanvoelen als een toestand van waanzin, een verstandsverbijstering – een ontkenning van onze waardigheid en menselijkheid.
Het is alleen maar natuurlijk dat we een broederlijke gelijkgestemde groep willen opzoeken die onze kernwaarden en belangrijkste doelen zal versterken en ons dichter bij de verhalen zal brengen die we willen horen en waar we prioriteit aan geven. Dat kan een goed beginpunt zijn, maar het mag niet ons hele doel zijn. Zolang we niet onze oren openen voor de uitgestrekte, eindeloze, talloze connecties en talloze verhalen die de wereld ons te bieden heeft, zullen we alleen een valse vorm van geruststelling vinden, een spiegelzaal waarin we onszelf weerkaatst zien, maar waarin we nooit een uitweg zullen vinden’
