Moed – een gedicht
23/06/2023
Moed
Ongrijpbaar glijden schaduwen
Door het maanlicht over de grond
Dansen net buiten het zichtsveld
Achter en voor je, in het rond
In de bomen huilen winden
Stemmen van de kille nacht
Kale takken bewegen klaaglijk
Wat is het lot dat jou verwacht?
De koude kruipt nu op van binnen
Slingert zich om je bange hart
Angst neemt je mee de nacht in
Het zicht ontnomen, duister, zwart
Dan met de moed der wanhoop
Grijp je terug naar je licht
Dwing je schaduwen en de wezens
Terug naar de afgrond uit het zicht
Krijsend malend bevechten ze
hun verloren gegane grond
Maar je licht van binnen
Snoert ze strak de kwade mond
Langzaam gaat de zon op
Beschijnt het ondermaans toneel
Schaduwen helder gezien nu
Lossen op in het geheel
Jouw kracht neemt toe in volheid
Door de nachtelijke rondedans
Van angst en moedige wanhoop
De draak gebroken door de lans
Moed en wanhoop gaan tesamen
Totdat je zege nakend is
Je staat dan in kracht en rechte waarheid
Kijkt je duivels in het gezicht
Na lange strijd zal dan winnen
Liefde, waarheid en je diep geloof
Dat als het Licht je gids is
Je uitstijgt uit die diepe kloof
De laatste slag zal dan komen
Nu ben je vol en helder bewust
Moedig strijd je naast de engelen
Je hart op de zege genadig gerust.
Door Wim van Dam (opendichterbij.nl)
