Terug

I.M. Marcel van de Pol – (14-10-1958 – 13-07-2021)

08/12/2021

door Marius Gosschalk

Het is alweer 5 maanden geleden dat mijn dierbare vriend, leermeester en onze zeer gewaardeerde collega Marcel overleed. Bij onze laatste ontmoeting was hij nog goed genoeg om boeken mee te geven die hij voor zijn vrienden speciaal selecteerde uit zijn uitgebreide collectie. Voor mij waren dat verhalenboeken, want dat was wat wij deelden. Theater maken, werken met verhalen en daarnaast trainerschap en docentschap.

De stilte die, afgezien van het bijzondere afscheid met zijn dierbaren, de afgelopen vijf maanden na zijn dood rondom hem leek te zijn ingetreden roept erom hem te eren. Hij heeft veel bijzonders achtergelaten voor al diegenen die iets kwamen leren van en bij hem.

De spreuk die op de herinneringsbank in het stoomdal van de Drentsche A staat is: “Wie durft te dwalen, vindt nieuwe wegen”. Dat is misschien wel het meest kenmerkende in al zijn werk en is ook de titel van zijn laatste boek. Daarin brengt hij zijn gedachtegoed samen onder de noemer van Narratieve zelfregie. Zelf je eigen verhaal leren zien vanuit diverse perspectieven en nieuwe wegen te vinden.

In zijn carrière, die begon als bioloog maar al snel een weg in het begeleiden van mensen en organisaties werd, heeft het thema van zelfstandig denken en andere perspectieven onderzoeken steeds centraal gestaan. Bij de politie eerst nog als deskundige op het gebied van milieuvraagstukken maar na een opleiding bij Wiebe Veenbaas (Phoenix) is hij als zelfstandige het pad van training en coachen opgegaan. Het werken met verhalen werd, mede onder invloed van Veenbaas, steeds belangrijker in zijn werk. Daarnaast heeft hij zijn grote wens om met het vertellen ook de planken op te gaan zelf gestalte gegeven. Hij werd een geziene verteller op vertelfestivals, op allerlei podia en in diverse vertelkringen.

Bij onze eerste ontmoeting, ruim 20 jaar geleden in zijn geliefde Groningen, werd mij meteen duidelijk met wat voor een duizendpoot ik te maken had. Daarvoor hoefde ik maar even in zijn boekenkast(en) te kijken.

Zijn enorme werklust en vasthoudendheid maakten ook dat hij het allemaal wist te realiseren. Docentschap aan de hogeschool, universiteit en in mediation opleidingen, een coaching praktijk, trainingen geven van allerlei aard, spreken en workshops geven op internationale creativiteitssymposia, diverse projecten, waaronder in Zuid-Afrika via Flow & go en …optreden als verteller.

Dat laatste werd onze bijzondere verbinding. Hij wilde geregisseerd worden voor de voorstelling ‘Jacob de leugenaar’. Jacob die in een getto in Polen tijdens WO2, door verhalen te vertellen, de mensen hoop bleef geven ook al waren het verzonnen nieuwsverhalen.

Het was niet makkelijk om een man die van zelf-regie zijn centrale thema heeft gemaakt, te regisseren. Het heeft ons dicht bij elkaar gebracht. Maar meer nog is dat hij zo velen heeft kunnen begeleiden om de greep op hun leven te hervinden. Hij heeft als een echte Jacob mensen hoop kunnen geven doordat zij nieuwe perspectieven konden vinden.

Zijn denken ging snel en soms te snel waardoor hij voor sommigen te ver vooruit was en hij ook wel eens de verbinding verloor.

Voor mij en voor ons als Storytellers heeft hij een schat nagelaten die in de jaren die voor ons liggen nog veel zal gaan betekenen. Zeker waar het gaat om persoonlijk leiderschap en het vinden van nieuwe wegen.

De moed en de liefde waarmee hij in de laatste weken, samen met zijn grote liefde Brigit, het einde van zijn leven tegemoet trad, liet zien hoezeer hij de wijsheid die hij doorgaf ook echt leefde.

Wij missen hem zeer, maar zijn tegelijk dankbaar dat hij nu vrij is en zijn geest vrij kan dwalen naar nieuwe wegen.

(c) Marius Gosschalk

Boeken van Marcel:

Terug