Het staat in het zand geschreven
13/03/2023
Is dit de bedoeling? Dat vragen we onszelf af als er iets vervelends of onverwachts plaatsvindt. We verzetten ons of worden boos. In dit mooie verhaal wordt duidelijk dat er niets anders opzit dan loslaten en meebewegen. Alleen zo bereiken we de bestemming.
Dit is het verhaal:
Hoog in de bergen ontspringt een beekje. Lenig klatert ze naar beneden. Ze voert kleine blaadjes mee, verfrist het gras waar ze overheen stroomt.
Steeds sterker wordt ze en breder. De zon weerschijnt in haar oppervlakte. Ze groeit en wordt krachtiger. Harder stroomt ze en sleurt met haar kracht bladeren, takken en soms hele boomstammen mee om daarna kalmer te worden.
Traag en vorstelijk stroomt ze door een stad waar mensen bruggen over haar heen bouwen en met bootjes op haar varen.
En dan op een dag bereikt ze de woestijn waar ze dwars doorheen wil. Tot ze merkt dat al haar water in het zand verdwijnt. Ze loopt helemaal vast in de modder.
‘Help’, kreunt ze. ‘Ik word opgeslorpt. Ik wil weg uit deze woestenij.’
Dan hoort ze de zachte stem van de woestijn. ‘
‘Verzet je niet. Op deze manier verdwijn je in de modder en word je een moeras’.
‘Maar ik moet naar de overkant, daar ligt mijn bestemming.’
‘Laat de wind je opnemen, hij draagt je hoog over mij heen en laat je dan vanzelf weer los. Als regendruppels val je naar beneden en word weer rivier.’
De rivier is verontwaardigd.
‘Zo verlies ik mijn identiteit, waarom ik niet blijven zoals ik ben?’
‘Maak je geen zorgen. Wie je echt bent, gaat nooit verloren.’
De rivier geeft zich over en wacht. Haar water verdampt door de zon, de wind neemt de waterdamp op, hoger en hoger. Tot aan de toppen van de bergen aan de andere kant van de woestijn. En daar laat de wind haar los. Al haar druppels vloeien samen, zoeken elkaar en worden weer een fris beekje.
Het zand van de woestijn is de stille getuige en fluistert: ‘Dit gebeurt nu dag in en dag uit. De manier waarop de levensstroom zijn reis voortzet, staat in het zand geschreven.’
(Dit verhaal is in vele talen en bewerkingen in omloop, vaak verteld onder derwisjen en hun leerlingen. Bovenstaande versie is een vrije bewerking van het verhaal van Awad Afili, een Tunesiër, die in 1870 overleed.)
(c) Mieke Bouma
Terug