Herinnering als scheppende kracht
04/04/2023
In het themanummer ‘crises’ van het Tijdschrift voort Coaching verscheen onderstaand artikel van Mieke Bouma
– Narratief Coachen –
In het gedicht Trial by Existence van Robert Frost wordt gesuggereerd dat zielen vóór geboorte op een bergtop bijeen worden geroepen om de levensloop door te nemen.
Als de zielen horen hoe het leven zal verlopen, aarzelen de meesten en twijfelen of ze het paradijs wel vrijwillig willen verlaten. Geen enkele ziel staat te trappelen. Toch zijn er zielen die bereid zijn te gaan, zelfs nadat ze gehoord hebben wat hen voor beproevingen te wachten staan.
Vlak vóór vertrek legt de Schepper uit dat er op aarde één behulpzame gedachte is, namelijk dat je dit leven, inclusief de beproevingen, zelf hebt gekozen. Echter: eenmaal geboren, ben je dat vergeten. Het terugvinden van dit inzicht, dat je de schepper bent van je eigen levensloop, is een van de belangrijkste opgaven van het leven op aarde: de grote herinneringsweg.
Als de zielen dat vernemen, zijn ze stil. Vervolgens neemt de Schepper een gouden bloem en knakt de steel, en gebruikt die als mystieke band die de geest aan de materie smeedt, totdat de dood komt.
En – zo eindigt het gedicht – ‘dus leven we ontdaan van hoogmoed, in pijn het leven dat maar één einde kent, een lot dat we verpletterd en verwonderd dragen.’
Vergetelheid
Het vergeten van je opgave, van je levensdoel, is een terugkerend thema in de Mythologie. In de Griekse mythologie staken de zielen voor ze aan een menselijk bestaan begonnen de rivier de Lethe over, de rivier van vergetelheid. Een andere mythe legt uit dat het kuiltje boven je bovenlip, de cupidoboog, ontstaan is nadat de engel Cupido daar zijn vinger oplegde om je te herinneren aan het geheim dat je met je meedraagt.Enerzijds maar gelukkig, die vergetelheid. Als je van tevoren precies weet wat er in je leven gaat gebeuren, beleef je het nooit zo intens als de bedoeling is. Stel dat je van tevoren al weet dat je partner vroeg sterft of dat de onderneming die je start failliet gaat? Dan zou je er nooit aan beginnen. Als je van tevoren weet wat de zin is, vind je hem nooit. De waardevolle lessen die in de beleving besloten liggen, zouden ontbreken als je alles al wist. En dat maakt het leven tot een spannend avontuur, een terugkerende zoektocht naar hoe het werkt en wat de spelregels zijn.
Maar tijdens periodes en op momenten dat het leven helemaal niet aanvoelt als een avontuur, als je je dor en uitgeblust voelt, twijfelachtig over het bestaan, niet wetend welke richting in te slaan, of in grote verwarring verkeert na een crisis, als je bivakkeert in een toestand waarin levensvreugde en levensdoel ontbreken, dan is het tijd om je weer een en ander te ‘her-inneren’.
….