‘Eigenlijk’ – wat leergang 18 me leerde
03/07/2022
-Door Wiko
Het is grappig hoe besef zich op besef stapelen kan. Zie het verloop van leergang 18 Chief Storytelling.
Tijdens de eerste sessies, de Apprentice, leerden wij hoeveel verhalen er al in ons huisden. Wij beseften dat we een half leven achter ons hadden met allerlei bewuste en onbewuste keuzes, met herinneringen en gebeurtenissen die lagen te wachten om aan elkaar gelinkt te worden. Alleen dat inzicht al was het cursusgeld meer dan waard. Dat we daarnaast leerden over verhalen en de opbouw daarvan was mooi meegenomen :-).
Bij de tweede sessies, Bachelor A, ging het verder, over het naar boven halen van de verhalen en dat elk verhaal op heel veel verschillende manieren verteld kan worden. We leerden over bouillonblokjes, over extracten van verhalen, waar je zelf bij kan kiezen welke verdunner je toevoegde.
Maar bij de derde sessies, Bachelor B, kwam alles samen. Daar brak het besef iets groter open. En wat bleek: het centrale woord was ‘eigenlijk’. Want het werd genadeloos duidelijk dat we allemaal eigenlijk al heel goed weten wat we vertellen willen. Dat we eigenlijk ook wel weten wat er nodig is om aan de slag te gaan. En dat we misschien ook al weten hoe we dat moeten doen, eigenlijk. Maar bij elk van de cursisten moest er iets overwonnen worden. Moest er over een drempeltje heen. Moest duidelijk worden dat we het allemaal al in ons hebben en dat het ‘alleen’ maar vrijgelaten moet worden. Eigenlijk.
Het deed me denken aan het bekende gedichtje van C. Sawking:
Een vogel in een kooi,
Zat met groen met gele kraag
Te wachten op het einde
Het leven ging maar traag
Hij vloog wat in het rond
Maar telkens niet te wijd
Want wat hij almaar vond
Was de ijzeren werkelijkheid
Tralies overal
Aan alle kanten om hem heen
Geen kans om te ontsnappen
Dat was het fenomeen
Want daar onderaan
Daar waar het zonder spijlen leek
Dat was gezichtsbedrog
Die niet-spijlen waren fake
Want hoe fijn het buiten ook oogde
Hoe veelbelovend mooi
Het was enorm onwerkelijk
Te kunnen ontsnappen uit een kooi
En had hij kunnen ontsnappen,
Hij had het niet geriskeerd
Zoiets kon niet de bedoeling zijn
Dat ging vast en zeker verkeerd
Totdat er een meesje
Kortstondig op bezoek kwam
En door het gat weer wegvloog
Hij wist niet wat hem overkwam
Want na al die jaren tobben
En vliegen om zijn as
Ziet hij nu pas voor het eerst
Dat het deurtje al die tijd al open was