Een nieuw hoofdstuk
30/05/2023
‘Je kunt niet terug om het begin te veranderen, maar je kunt altijd beginnen waar je nu bent en het einde veranderen.’
C.S. Lewis
Ik vind het prettig om het leven te beschouwen als een verhaal met verschillende hoofdstukken. Soms begint er een nieuw hoofdstuk (spannend, opwindend, nieuw en anders) en af en toe moet er een hoofdstuk afgesloten worden (saai, voorspelbaar, vermoeiend, niet kloppend, er loopt iets vast, de omstandigheden zijn conflictueus of belemmerend). En ja, soms is het simpelweg de tijd die van je vraagt ergens mee te stoppen. Het is al laat, het café gaat sluiten, de vakantie is voorbij of je wordt oud….
Symbolische dood
Het besef dat er iets gaat eindigen is pijnlijk want het confronteert je met een symbolische dood. Het daadwerkelijk afsluiten van een hoofdstuk is daarmee hogere kunst. Nieuw en ander gedrag moet uit de kast getrokken worden. Het oude werkt niet meer. Het nieuwe is nog onbekend. Het besef dat je in een overgangsfase zit – tussen twee hoofdstukken – kan pijn doen, onzeker maken, boosheid, verzet en wantrouwen opwekken. Dat zien we overigens nu op grote schaal in de wereld. De oude wereld valt uiteen. Systemen knarsen in hun voegen. Mensen zijn onzeker en projecteren hun woede en onmacht op de buitenwereld, op politici, op de ander. De beschaving toont barsten.
Inwijding
Bewust een hoofdstuk afsluiten betekent oude illusies en opvattingen loslaten. En de kunst is daarbij de blik naar binnen te richten en niet je eigen angsten en onzekerheden te projecteren op de buitenwereld. Een hoofdstuk afsluiten is een inwijding. Een nieuwe levensfase, een nieuwe baan, een overdonderende nieuwe liefde, een depressie, het verlies van een kind, de confrontatie met een dodelijke ziekte, een oorlogssituatie, het loslaten van een geliefde, je kind het huis uit, het einde van een werkzaam leven, het leven zelf, een aangekondigde dood… allemaal inwijdingen in het cycliciteit van het leven.Het einde van een hoofdstuk helpt je herinneren dat alles eindig is, maar vooral ook dat het einde een nieuw hoofdstuk kan inluiden. Een inwijding vraagt van je de blik naar binnen te richten en je af te stemmen op ‘wat er wil gebeuren’. Dat is niet iets van plannen, ‘to-do’ lijstjes en wilskracht. Maar eerder van meebewegen en een afstemming op de essentie.
Afdalen naar de onderwereld
In oude mythen en verhalen daalt de hoofdpersoon in cruciale fases ‘af’ naar de onderwereld. Om wijsheid op te diepen, iets van de heelheid te ervaren, een onsterfelijkheidselixer te vinden. In de moderne wereld vraagt een overgangsfase van een mens zich af te stemmen op zichzelf, de blik naar binnen te richten. Dat alles om je te helpen herinneren wie je bent en wat je te doen hebt. Nu we collectief in een fase zitten waarin een hoofdstuk wordt afgesloten omdat het niet meer werkt en we ruimte moeten bieden aan de geboorte van iets nieuws,
De reis van de held, waar we in onze opleidingen bij de Storytelling Academy veel aandacht besteden geeft hierop een mooi antwoord. De reis vraagt niet zozeer van ons iets te overwinnen, maar meer dat stuk in onszelf aan te kijken waar we moeite mee hebben. Er wordt iets gevraagd wat we eng vinden, namelijk leren meebewegen met dat wat ons met angst vervult: Dansen met de draak. Dat wat ons als onmogelijk en afgrijselijk voorkomt, is precies de uitdaging. Want de draak waar we zo bang voor zijn, zit vaak bovenop de schat.
Kom ook dansen met de Draak op ons Storytelling Event
(c) Mieke Bouma
Terug