Terug

De oude Weefster

03/10/2024

In een diepe donkere grot, ver weg van de bewoonde wereld, midden in de wilde natuur, woont een oude vrouw met haar hond, haar trouwe metgezel.
Samen met haar hond, trekt de oude vrouw iedere dag de bossen in, op zoek naar blaadjes, eikels, paddenstoelen, kruiden, vruchten en zaden, die ze meeneemt naar haar grot, om er een krachtige, helende soep van te trekken.


illustratie Eva Poppink

Aan de rand van haar grot, stookt ze het vuur extra op, roert in de ketel die erboven hangt en laat de ingrediënten heel lang sudderen, zodat er een krachtig brouwsel ontstaat.
Zelf zet ze zich neer achter in de grot waar ze aan een groot prachtig tapijt weeft, het tapijt van het leven. Met kleurige draden weeft ze de mooiste patronen en motieven en gebruikt daarvoor allerlei gekleurde draden wol. De hond slaapt tevreden aan haar voeten.
Af en toe staat ze op om weer even in haar soep te roeren. Ze vult soms wat aan, proeft, neemt zelf een lepel van het elixer, en keert dan weer terug naar haar tapijt.

Maar iedere keer als ze terugkomt bij het tapijt, heeft de hond in haar korte afwezigheid het tapijt uitgehaald en losgetrokken met zijn scherpe tanden.

Als de oude vrouw dit ziet, zucht ze even, aait de hond liefdevol over zijn kop, pakt weer ergens de draad op en gaat onvermoeid door met haar werk. Iedere keer weer.
Schering en inslag, schering en inslag…

Ze weeft, ze verzamelt, ze roert in haar brouwsel en steeds weer pakt ze opnieuw de draad weer op.
Onvermoeibaar, geduldig en liefdevol. Ze probeert er altijd iets moois van te maken, ook is alles kapot gemaakt.

***

Opgetekend en gevonden door Mieke Bouma. Bron: Michael Meade
Dit is een oeroud verhaal over de archetypische weefster die in veel oude verhalen terugkomt.  
In de Griekse mythologie zijn er bijvoorbeeld de Moirae (schikgodinnen) die het lot van mensen weven. 
De Noorse mythologie kent de ‘Nornen’ die de draden van het lot. 
De weefster staat symbool voor Moeder Aarde, de weefster van al het leven. 
Het weven symboliseert het creëren van de wereld volgens de cycli van de natuur, 
een voortdurend proces van scheppen en vernietigen.

Terug