Brief aan Papa Merel – van Renate
31/08/2022
Breda, 30 augustus 2022
Lieve papa merel,
Wat fijn om je eindelijk een brief te schrijven. In gedachten heb ik jou al vaak geschreven. Op de momenten dat ik wandel met mijn hond Jimmy, of wanneer jij in de avond een liedje voor me komt zingen op de dakkapel van mijn zolderslaapkamer. Jouw liedjes zijn altijd vrolijk en nooit hetzelfde. Wat moet jij een oneindig repertoire hebben. Moeiteloos lijk je te weten welk liedje in te zetten.
Lieve papa merel. Ik richt me tot jou, omdat jij een speciaal plekje in mijn hart hebt. Vroeger maakte je eens een nestje in de bolcatalpa in onze tuin. Samen met mama merel vloog jij af en aan. Tegen mijn twee dochters – die toen nog klein waren – zei ik: “kijk! Daar komt papa merel weer.” Sindsdien ben ik jou zo blijven noemen. Jou en alle merel-mannetjes die op mijn pad komen.
Lopen doe jij altijd gehaast en voorovergebogen. Maar in mijn tuin neem jij de tijd. Graag kom je wormpjes uit de grond trekken. Rond half zeven in de avond – dat weet jij precies – gaat de sproeier op het gazon aan. En dan kom je op mijn schutting zitten. Etenstijd!
Jouw leven is mooi en ook complex. Je bent vrij om te gaan waar je wilt. Een dagje in het bos? Dagje aan zee? Een dagje luieren en observeren vanaf jouw tak? Alles is mogelijk. Niet voor niets bezingen The Beatles jou in het lied “blackbird”. Ze nemen jou als symbool voor naar vrijheid verlangenden!
’s Ochtends in alle vroegte en ’s nachts is de wereld van jullie dieren. Jij wordt dan niet gestoord door mensen en alles wat zij bedacht hebben om het leven makkelijk, leuker, interessanter te maken. In alle rust kun je dan genieten van de stilte. Heel eventjes is het dan weer zoals het leven bedoeld is. Roept dat instinctief herinneringen op bij jou?
Geen langsrazende auto’s of scooters als je in de graskant rondstruint. Geen harde geluiden, geen blikje die je om de veren vliegen. Geen rondstappen mensen. Reuzen voor jou….
Soms zijn die reuzen handig, bijvoorbeeld voor een ander hapje dan een worm. Maar zou de wereld niet mooier zijn zonder ze? Denkend aan die grote betonnen blokken waaronder ze moeder aarde – en daarmee jouw wormpjes – verstoppen. Zodat ze makkelijker kunnen lopen en rijden. Of alle obstakels die ze neerzetten, zo hoog mogelijk, waardoor jij de horizon niet meer kunt zien. Het neemt jouw zonlicht weg. Om nog maar te zwijgen van hoe jij behendig moet manoeuvreren om niets te raken in je vlucht! En een vliegtuig in een lucht waarin niets anders hoort dan vogels en wolken? Is dat niet gek?
Ook deze zomer heeft periodes van extreme hitte. Vorige week nog. Wist je dat het zo’n warme dag ging worden toen de dag aanbrak? Of begon je deze dag zoals ieder andere? Onwetend? Ik zag je bij het naar huis fietsen. Je liep verdwaasd rond op de weg, je snaveltje een beetje open. “Wat gebeurt hier?” en “Waar kan ik een beetje water vinden?
De reus speelt ook hier weer de rol van vriend en vijand. Vriend want ik zie bakjes gevuld met water staan. Neergezet door buurtbewoners speciaal voor de vogels. En vijand, want tja… laten we eerlijk zijn. Zou het ook zo extreem warm zijn als de reuzen er niet waren?
En ondanks dat blijf je het vrolijke fluitertje in mijn tuin. Ondanks? Of juist omdat je onwetend blijft en iedere dag voor jou een nieuwe start is? Alle eerdere ervaringen ben je misschien weer vergeten. Wat moet die onwetendheid dan heerlijk zijn.
Hoe dan ook papa merel: jij maakt mij iedere dag weer blij. Mede dankzij jouw positiviteit blijf ik dromen van geluk voor mens, dier en natuur! Jij bent een mogelijkmaker en je geeft me iedere keer weer een doorkijkje naar een mooiere wereld.
Dankjewel daarvoor.
Liefs,
Renate
